๑•** ๑ دختر بارانی ๑**• ๑
و من گریان و نالانم کسی حال من تنها نمی پرسد
اگه می تونی منو دعا بکن آسمون ارزونی پرند ه ها همه ی دار و ندارمو بگیر هرچی بودمو دوباره پس بده تا ته جاده ی دنیا رفتمو بازم انگار سر جای اولم چرا دنیا با تمام وسعتش حسرت داشتنشو توو دلم گذاشت سر روی شونه های سنگ روزگار قد این فاصله هق هق می کنم دل به این بغض گلو شکن بده روزگار سردمو ورق بزن هی لک زده دلم واسه یه هم زبون 
کسی دیگر نمی پرسد ، چرا تنهای تنهایم 
و من چون شمع می سوزمو دیگر هیچ چیز از من نمی ماند
و من تنهای تنهایمدرون کلبه خاموش خویش ، اماکسی حال من غمگین نمی پرسد
و من دریای پر اشکم که طوفانی به دل دارمدرون سینه پر جوش خویش ، اماو من چون تک درخت زرد پائیزمکه هر دم با نسیمی می شود ، برگی جدا از او 
که صدایی به صدا نمی رسه 
جای آسمون بهم قفس بدههرچی بودمو دوباره پس بده...بازم هیچ راهی به مقصد نرسید
من هزارو یک شب معطلم
پای هرچی که دویدم آخرش 
دارم از دوری تو دق می کنم پشت خنده های مصنوعی من گم شدم توی شبی که خودمم آخه هیچکی مثل تو منو دوست نداره آی خدا ............. دلم واست تنگ شده 
دلم واست تنگ شده
امشب تمام خویش را از غصه پرپر میکنم
گلدان زرد یاد را با تو معطر میکنم تو رفته ای و رفتنت یک اتفاق ساده نیست
ناچار این پرواز را این بار باور میکنمیک عهد بستم با خودم وقتی بیایی پیش من
به احترام رجعتت من ناز کمتر می کنم
یک شب اگر گفتی برو دیگر ز دستت خسته ام
آن شب برای خلوتت یک فکر دیگر میکنمصحن نگاهت را به روی اشتیاقم باز کن
من هم ضریح عشق را غرق کبوتر میکنم
شعریست باغ چشم تو غرق سکوت و آرزو یک روز من این شعر را تا آخر از بر میکنم
گر چه شکستی عهد را مثل غرور ترد من اما چنان دیوانه ام که با غمت سر میکنم زیبا خدا پشت و پناه چشمهای عاشقت با اشک و تکرار و دعا راه تو را تر میکنم
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
درباره سایت
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
پیوند ها
طراح قالب
امکانات سایت
