๑•** ๑ دختر بارانی ๑**• ๑

 کسی دیگر نمی پرسد ، چرا تنهای تنهایم

و من چون شمع می سوزم

و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند

و من گریان و نالانم

و من تنهای تنهایم

درون کلبه خاموش خویش ، اما

کسی حال من غمگین نمی پرسد

و من دریای پر اشکم که طوفانی به دل دارم

درون سینه پر جوش خویش ، اما

کسی حال من تنها نمی پرسد

و من چون تک درخت زرد پائیزم

که هر دم با نسیمی می شود ، برگی جدا از او

 

                       

 

                         

نوشته شده در پنج شنبه 89/1/26ساعت 5:41 عصر توسط باران نظرات ( ) | |